What's it gonna be?

Zo rij je een half jaar richting Amsterdam oost, daarna verhuist de opleiding naar noord, dus rij je een half jaar naar noord. Nu Atelier gestopt is, willen wij, ik en mijn medestudenten, elders aan de bak met onze vaardigheden. We willen niet stilstaan, we willen het niveau hooghouden en zelfs verbeteren. Er is ons gezegd dat wij het zelf kunnen. Nu heb ik bij wijze van spreken autonomie uitgevonden, maar op dit punt komt er plotseling een kans op mijn pad die mij anders doet geloven. Door een geniale mail van mij zijn wij morgen ( jawel ) uitgenodigd om ons werk te laten zien op een kunstacademie. Wij zijn uitgenodigd om in het eindexamenjaar in te stromen en vervolgens 1x per maand beeldend te volgen. Dat klinkt als peanuts, but trust me, over het algemeen zijn kunstacademie ' not peanuts at all '.  Zo zal ik morgen met gemengde gevoelens toelating doen, enerzijds on top of the world omdat ik de kans krijg en anderzijds met een hoop vragen. Het is weer tijd voor een diepte interview.

Het idee dat ik zelf weer als een malle te keer mag gaan in een of andere ruimte geeft enorme kick en boost. Dus voordeel van de twijfel.

Wij hadden een afspraak om 11.00. Daar stonden we keurig met z'n drieën op tijd en wederom met werk om te presenteren.

Ontzettende aardige mensen en geschoold, maar als snel bleek dat de dame in kwestie een iets andere visie over moderne kunst had dan ik en dat de mannelijke docent mijn werk juist inspirerend vond. Het duizelde mij een beetje omdat ik mijzelf net flink ingelezen heb over conceptuele kunst/ hedendaagse kunst en ik vond dat de aardige dame in kwestie er een andere mening op na hield dan ik. Maar dat kan zo verkeren in de kunstwereld. De docenten waren het vaak niet met elkaar eens en dat maakte de ochtend intrigerend en uiteraard is er veel stof om over na te denken.

Het is ook fijn om te merken dat de opmerkingen mij niet raakte. Kennelijk ben ik overtuigd van mijn eigen kunnen en de uitspraak: daar waarin jij anders bent, daar begint je kunstenaarschap galmde door mijn hoofd. Ik zeg mijn mening, maar houdt, zoals altijd, respect voor de aardige dame in kwestie. Tevens besef ik dat er nog wel aan de weg getimmerd mag worden.

De mannelijke docent/ kunstenaar en ik raken aan de praat over kunst bij Blokker, heel respectvol, maar toen Corneille ter sprake kwam hadden we het allebei zwaar...een rasechte kunstenaar uit de COBRA...

Damn....

(dat was grappig.)

De dame is weg van mijn fotografie (Artis), de compositie en de grootte waar het op af gedrukt is.

De andere docent heeft uitgesproken dat hij mijn ' bijen tegels' en mijn stierenvechten 'restaurantkaart' geweldig vind. Ik begin mij net af te vragen of het een mannending is en op dat moment roepen ze:

Wij hebben hier twee mannen, docenten, lopen die uitermate geschikt zijn om jou les te geven.

Ik grijns, twee maar liefst.

Klein grapje tussendoor.

Wij moeten even bijkomen van deze hectische ochtend. We hebben een ontzettende leuke ochtend gehad met flinke gesprekken en ik vond dat niet verkeerd, best prettig zelfs.

De docenten hebben ons prima voorgelicht en meerdere keuzes mee gegeven.

Mijn medestudenten en ik houden van een goede grap en bedenken dat we binnenkort een andere kunstacademie aanschrijven om langs te komen voor feedback. En iedere keer na nieuw werk een andere kunstacademie. Topdocenten en het probleem is opgelost.

Wij zijn er nog niet uit, flinke banen, familie, verhuizers en een beste studie (lees examenjaar.) laten ons twijfelen.

We gaan eerst thuis beginnen met schetsen en ontwerpen en we gaan er voor zorgen dat wij in vol ornaat over die rode loper heen gaan, met z'n allen!

www.hellenokx.nl

okx.hellen@gmail.com