Is de Nieuwe Tate Modern té Modern voor de Massa?
GEPLAATST DOOR
OPGESLAGEN ONDER AI WEI WEI, LONDEN, LOUISE BOURGEOIS, MARINA ABRAMOVIC, OPENING, TANIA BRUGUERA, TATE MODERN.
Afgelopen weekend opende in Londen de nieuwe tien verdiepingen hoge uitbreiding van de Tate Modern, het Switch House. Het nieuwe gebouw is een tempel voor de hedendaagse kunst, met veel aandacht voor performance kunst en nieuwe kunstenaars van over de hele wereld. Bezoekers kunnen dwalen door tientallen nieuwe zalen met recente kunst, maar spreekt deze nieuwe kunst de grote stroom bezoekers nog aan?
Slechts 16 jaar geleden werd de Tate Modern door Queen Elizabeth geopend in Londen en nu al breidt het museum uit met een gigantisch nieuw gebouw dat werd ontworpen door de Zwitserse architecten Jacques Herzog en Pierre de Meuron. In totaal wordt er 60% nieuwe tentoonstellingsruimte toegevoegd, waardoor de miljoenen bezoekers nog meer kunst kunnen bekijken.
Het is een indrukwekkend piramide-achtig gebouw dat van buiten uit een web van bakstenen bestaat, waardoor het licht speels naar binnen valt. Eenmaal binnen zien we de speelse architectuur nauwelijks terug. De zalen zijn witte rechthoekige dozen, zoals je van een museum voor moderne kunst verwacht. In de gangen en trappen is gekozen voor de industriële look van weinig afwerking en veel beton, waarschijnlijk om aan te sluiten bij de industriële achtergrond van het boiler house.
Vrouwen en de Nieuwe Wereld
In het nieuwe Switch House is voornamelijk de kunst van de afgelopen vijftig jaar te zien. Er komt hierdoor eindelijk ruimte voor de grote collectie hedendaagse kunst van het museum, die tot nu toe minder aandacht kreeg. Driekwart van de getoonde werken in het nieuwe gebouw werd de afgelopen 15 jaar pas aangekocht en een groot deel is niet eerder te zien geweest.
Middenin de Turbine Hall staat de nieuwste aankoop, een boom van de Chinese kunstenaar Ai Wei Wei. Toen de Tate Modern voor het eerst opende in 2000, stond op deze plek een grote spin van Louise Bourgeois. Ook in het nieuwe Switch House speelt Bourgeouis weer een hoofdrol. In een eigen ‘Artist Room’ zijn alle belangrijke werken uit haar oeuvre te zien. Ook zien we in het Switch House, de glazen ‘tonnen’ gemaakt door Roni Horn en een tafel met voorwerpen gebruikt bij een performance van Marina Abramovic. Het zijn voorbeelden van de nieuwe keuzes van de Tate Modern, waarin vrouwen een hoofdrol spelen. Bijna 50% van de getoonde kunstwerken zijn door vrouwen gemaakt.
De Tate Modern kiest er bij de inrichting van het Switch gebouw duidelijk voor om niet het klassieke verhaal te vertellen van de Westerse kunst, maar laat werken zien van over de hele wereld. Door deze aanpak van globalisering en gelijke waardering, loopt de Tate Modern ver voor op het New Yorkse Museum of Modern Art of het Parijse Centre Pompidou.
Tanks
De nieuwe Tate Modern neemt nadrukkelijk afscheid van de traditionele kunstvormen. In het hele Switch House is nauwelijks nog schilderkunst te zien, bijna iedere zaal staat vol met installaties, fotografie, film en andere sculpturen. Het zorgt ervoor dat er ook veel kunstwerken te zien zijn, die niet zo toegankelijk zijn voor het grote publiek en veel uitleg vereisen. De grote golf toeristen die het openingsweekend af zijn gekomen, lopen daardoor soms wat zoekend door de zalen.
In de kelders van het Switch House zijn grote ronde ruimtes, zogenaamde ‘tanks’, ingericht voor performance en video kunst. De Tate Modern is hiermee het eerste grote hedendaagse kunst museum dat permanent performance kunst toont in zijn collectie. Het is een bijzondere, maar zeer terechte en essentiële, keuze aangezien performance art sinds de jaren 60 zeer dominant is geweest in de kunstwereld.
Ook in andere delen van het museum is veel aandacht voor performance kunst. Zo loop je de kans om in het museum een politieagent op een paard tegen te komen. Het is een performance van Cubaanse artieste Tania Bruguera. Het zorgt ervoor dat vernieuwende performance artiesten als Marina Abramovic en Tino Sehgal, die normaal nauwelijks te zien is, opeens onderdeel uit maken van de permanente collectie.
Thematisch
In het nieuwe gebouw houdt de Tate Modern vast aan het vertrouwde concept om de kunst niet chronologisch, maar juist thematisch in te delen. Hierdoor wordt je als bezoeker gedwongen om op avontuur te gaan door de collectie en geprikkeld te worden door de kunstwerken die je tegenkomt. Juist in het nieuwe gebouw met de hedendaagse kunst, werkt dit erg fijn. Iedereen kan zelf in de zalen zoeken naar wat hem aanspreekt.
Ook de zalen in het oude Boiler House zijn opnieuw ingericht en dit pakt spectaculair uit. In een soepele lijn loop je van Degas, naar Dali, naar Appel, naar Rothko, om vervolgens weer bij Monet uit te komen. Iedere zaal is zorgvuldig ingericht en zorgt voor spannende interacties tussen hele recente werken en vroeg-moderne kunst. De kunst in het Boiler House brengt wat meer beroemde namen en is wat toegankelijker dan in het nieuwe Switch gebouw.
Uitzicht
Het Switch Gebouw is een spannende ontdekkingsreis langs de hedendaagse kunst, waarbij er nauwelijks uitleg wordt gegeven in teksten. Bezoekers worden gedwongen om zelf de kunst te gaan ervaren. Dit vereist wel enige aandacht en inlevingsvermogen, dat niet voor iedereen makkelijk zal zijn. Maar voor de ongeduldige bezoeker is er gelukkig nog de lift naar de 10e verdieping, waar een geweldig uitkijkpunt over heel Londen is gecreëerd. Waarschijnlijk zullen veel bezoekers alleen al hiervoor even naar binnen te lopen.
Het museum heeft nog wel wat logistieke problemen op te lossen. Liften waren dit eerste weekend al overvol en gingen uiteindelijk alleen nog maar van verdieping 0 naar 10 zonder op andere verdiepingen te stoppen. Maar als deze kinderziekten zijn verholpen, dan is Londen een prachtig nieuw museumgebouw rijker. Door de spannende keuzes en ruimte voor internationale hedendaagse kunst, groeit Tate Modern steeds meer uit tot het belangrijkste instituut voor moderne en hedendaagse kunst ter wereld.
//Vensters bezoekt jaarlijks de belangrijkste tentoonstellingen in Nederland en brengt verslag uit op de website. Daarnaast kijken we ook regelmatig over de grens en bezoeken we tentoonstellingen in België, Duitsland, Frankrijk en Engeland. Een overzicht van alle verslagen is hier te vinden.
De Baaij, J., 20-06-2016.
Retrieved from:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten