De Arabische Lente, bevolking en kunst.
Voor het jaar 2011 besteedden westerse media weinig aandacht aan de geringe ontplooiingskansen voor jongeren in de Arabische wereld.Begin 21e eeuw studeerden er in Egypte jaarlijks zo’n 7.ooo mannen en vrouwen af,terwijl ernaar zo’n 2000 banen beschikbaar waren.Veel gewone Egyptenaren voelden zich in hun maatschappelijk functioneren ernstig gefnuikt door corruptiepraktijken van ambtenaren of door de activiteit van geheime diensten. Dat verklaarde een hoop de groeiende aanhang van de moslim broederschap. Met liefdadigheidswerk wonnen de islamieten zieltjes, niet alleen onder de allerarmsten, maar ook onder advocaten, docenten en zakenlieden.
Lange tijd bleek er in het Midden-Oosten geen kans te bestaan voor een bloei van vrijheid en democratie.Velen hunkerden naar een een leven zonder angst.’Willen we werkelijk tot in de lengte der dagen met dit soort moordlustige regimes blijven zitten? Het wordt tijd voor een politieke aardbeving in de wereld.
Van Oudsheusden, J., (2012) Een kleine geschiedenis van het Midden-Oosten, (p.171) Amsterdam; Bert Bakker.
Op 17 december 2010 stak de Tunesische straatverkoper Mohammed Bouazizi zichzelf in brand. Een daad waarmee hij niet alleen zichzelf maar ook zijn land in vuur en vlam zette. Het zorgde voor een kettingreactie: in verschillende landen ontstonden er massaal volksopstanden. De vonk sloeg over naar Libië, Egypte, Yemen en nog vele andere Arabische landen waar mensen de straat op gingen.
De gehate dictaturen van Tunesië, Libië, Egypte, en Yemen werden een voor een omver geworpen. Gedreven door idealen vocht het volk voor vrijheid en leek daarin te slagen.
Na tientallen jaren van onderdrukking, angst en marteling wist het de bloedigste tirannen van de 20e eeuw te verdrijven. De Arabische lente is begonnen schreef de Amerikaan Marc Lynen (2011) in het blad Foreign Policy.
Can, S., De Arabische storm;vijf jaar na de lente,
(p.17) Amsterdam: Lebowsky publisher.
Definitie Arabische lente ( Kunst.)
Sinds de Arabische lente is de Arabische straatkunst explosief doorgebroken. Eerder was graffiti vrij zeldzaam in de Arabische landen. Nieuwe street art-vormen ontwikkelden zich in Egypte, Syrië, Libië en zelfs in het conservatieve Saoedi-Arabië. Muurschilderingen, graffiti en het gebruik van sjablonen zijn symbolen van de revolutie geworden en hebben die opstand tegelijkertijd een iconische visuele taal bezorgd, die in de openbare ruimte resoneert. Deze kritische, creatieve expressiemiddelen gebruiken jongeren om hun frustraties over en protesten tegen de politieke onderdrukking en tegen de machthebbers te uiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten