maandag 4 juli 2016

Gerhard Richter



Maarten Doornman noemt Hirst, koons en Richter als drie voorbeelden in zijn boek De navel van Daphne van hedendaagse kunstenaars. Hedendaagse kunst komt nu vooral voor in het nieuws wanneer nieuwe musea worden gebouwd, wanneer het werk van kunstenaars als Damien Hirst, Jeff Koons, en Gerhard Richter miljoenen opbrengt of wanneer bezoekersaantallen spectaculair oplopen. Het draait om geld en kijkcijfers, en uiteindelijk alleen maar om geld. In het boek van Maarten Doornman wordt uitvoerig beschreven hoe kunst zich verhoudt tot tijd en maatschappij.
Doornman, M., (2016) p.15, De navel van Daphne, uitg. Bert Bakker, Amsterdam.

De drie hedendaagse kunstenaars en hun werk zullen omschreven worden op dit blog en worden ingezet naar de zoektocht naar de onderzoeksvraag hedendaagse kunst en onderwijs. (Is kunst elitair?) Tevens is de vraag of alleen deze drie kunstenaars genoemd zullen worden, daar zij alle drie uit dezelfde stroming komen en geïnspireerd zijn door Andy Warholl.




Gerhard Richter



Freudinnen II (19679) van Sigmar Polke.
Kapitalistisch realisme is een richting binnen de Duitse beeldende kunst. De naam van de beweging staat tegenover socialistisch realisme en werd voor het eerst gebruikt door een drietal kunstenaars in de titel van een tentoonstelling in het begin van de jaren 60.

Kapitalistisch realisme (Duits: Kapitalistischer Realismus) is een richting binnen de Duitse beeldende kunst. De naam van de beweging staat tegenover socialistisch realisme en werd voor het eerst gebruikt door een drietal kunstenaars in de titel van een tentoonstelling in het begin van de jaren 60.
De kunstschilders Gerhard RichterSigmar Polke en Konrad Lueg organiseerden op 11 oktober 1963 in meubelhuis Berges in Düsseldorf de happening "Leben mit Pop – Eine Demonstration für den Kapitalistischen Realismus". Hiermee gaven deze kunstenaars, waarvan er twee uit de DDR afkomstig waren, een ironisch commentaar op enerzijds de socialistische kunstpraktijk en anderzijds de kapitalistische consumptiemaatschappij, die op dat moment in de Bondsrepubliek Duitsland een realiteit was.
Sinds hun happening uit 1963 wordt het begrip kapitalistisch realisme gebruikt om daarmee hun maatschappijkritische werk aan te duiden en dat van een klein aantal geestverwanten zoals Wolf Vostell[1] en KP Brehmer. Het hoogtepunt van deze kunststroming lag tussen 1963 en 1975 maar de nawerking ervan duurt tot op heden, hoewel deze schilders tegenwoordig ook wel ingedeeld worden bij de Europese, en dan met name de Duitse, tak van de popart.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kapitalistisch_realisme 







Gerhard Richter volgde van 1949 tot 1951 een opleiding tot decoratieschilder voor reclame, tekst en theater decors.Hij wordt in eerste instantie afgewezen voor de kunstacademie, later aangenomen,afgerond en werkzaam als kunstdocent aan de kunstacademie in Dresden.
Gerhard Richter probeerde veel verschillende moderne kunststijlen uit. Hij liet zijn latere werk vooral beïnvloeden door popart en abstract expressionisme maar ook door neo-dada en Fluxus.

Isa Genzken is een Duitse kunstenares. Ze werkt vooral als beeldhouwer.Wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Isa_Genzken
Geboren27 november 1948 (67 jaar), Bad Oldesloe, Duitsland


EchtgenootGerhard Richter (geh. 1982–1993)

Duitsland versoepelt beperkingen kunstexport. 
De Duitse cultuurminister Monika Grütters zwakt het wetsvoorstel af dat belangrijk Duits cultureel erfgoed voor het land moet behouden. Op haar plannen was flinke kritiek gekomen, onder meer van de twee belangrijkste Duitse kunstenaars.
Grütters wilde een inspectiecomité instellen dat moet gaan beoordelen of kunstwerken het land mogen verlaten. Aan dat comité moesten alle te exporteren werken worden voorgelegd die ouder zijn dan vijftig jaar en een waarde hebben van meer dan 150 duizend euro. Werk dat volgens het comité van 'nationaal belang' is, mag niet naar het buitenland. Het comité mag ook een oordeel uitspreken over kostbare werken die uitgeleend zijn aan musea en waarvan de bruikleentermijn afloopt.

Het was vooral dit punt dat de woede wekte van Baselitz, Richter en vele verzamelaars. In de Dresdner Morgenpost zei Richter dat niemand het recht heeft te zeggen wat hij met zijn schilderijen mag doen, en dat hij weigert een comité toestemming te vragen als hij zijn werk wil verkopen.
Als de bruiklenen geen exportvergunning zouden krijgen, verdwijnen ze van de wereldmarkt, waardoor de waarde flink zou dalen.

(Kerstens,E., Duitsland versoepelt beperking kunstexport, volkskrant).

http://www.volkskrant.nl/beeldende-kunst/duitsland-versoepelt-beperkingen-kunstexport~a4103067/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten