De navel van Daphne over kunst en engagement - Maarten Doorman.

De navel van Daphne over kunst en engagement - Maarten Doorman.
Uitgeverij Bert Bakker Amsterdam.

Het Rijksmuseum Amsterdam

Na 10 jaar verbouwing wordt door koningin Beatrix Het Rijksmuseum feestelijk geopend.
Mensen stroomden toe, uit binnen - en buitenland, er kwamen meer dan twee miljoen mensen op af.
voor het eind van het jaar waren er meer dan twee miljoen bezoekers. Er werd geschiedenis geschreven op het moment dat de Amerikaanse president een bezoek bracht aan het Rijksmuseum. Zoals ooit het voetbal van wereldklasse was, kan nu het Rijksmuseum zich in collectie meten met het Padro, het Louvre en de Tate. (blz.10)

En toch moet het Rijksmuseum dicht.(-)

Want het is op het verleden gericht. Onze kracht zou in het heden moeten liggen. Een levende cultuur staat niet de hele tijd voor het verleden te applaudisseren. Die gelooft in wat we op dit moment ondernemen, en weet waarom we dat doen, wat we willen en wat we anders zouden moeten.
Ook in de kunst. (blz.10)

Nietzsche.

Iedereen begreep hoe stimulerend het verleden was, het ons een gevoel van richting gaf, ons leven verrijktte, ons allerlei nationalistische en humanistische normen en waarden bij bracht. Geschiedenis was volgens Nietzsche onmisbaar maar tevens een gevaar. (blz.13.)
Wie zich tot de het rijke verleden beperkt , zoals het Rijksmuseum dat toont, volgt in de woorden van Nietzsches devies: Laat de doden de levenden begraven.
De bewonderaars van het verleden hebben geen oog voor de kunst van nu,zegt Nietzsche, Ze staan sceptisch tegenover het nu.

Nietzsche onderscheidde drie vormen van geschiedenis:

Eerste vorm, aldus Nietzsche, zij laten het heden verbleken omdat zij vinden dat het grote al bestaat.
Tweede vorm, van geschiedenis is het antiquarische, geen Het gevaar is opnieuw duidelijk,want als alles interessant is (ook het onaanzienlijke) en alles wilt bewaren (er schieten nu een paar foeilelijke collecties van het Rijks door mijn hoofd) dan verlamt het verleden je.

Hirst, for the love of god.

Derde vorm, (blz15), de kritische geschiedenis.Het gevaar van zo'n kritische geschiedenis spreekt van zelf: alles uit het verleden te relativeren en te negeren  en zo in een universele wezenloosheid te belanden omdat we niet meer weten wie we zijn en waar we vandaan komen.(gelukkig zijn er drie vormen...)
Zulke wezenloosheid is het gevaar dat de hedendaagse beeldende kunst bedreigd.We vergeten kritisch te zijn en laven ons aan het verleden.
In de vorige eeuw waren er stromingen, tijdschriften en bewegingen. Hedendaagse kunst komt nu vooral in het nieuws wanneer nieuwe musea worden gebouwd wanneer werk van Hirst, Koons en Richter miljoenen opbrengt of wanneer bezoekersaantallen spectaculair oplopen. Het draait om geld en kijkcijfers. Vooral om geld.