Kritische reflectie.

Mijn werk is tot een eenheid geworden, gegroeid uit een chaos met potentieel.
Ik ben op autonome wijze op artistiek gebied sterk ontwikkeld naar een eenheid en eigenheid van werk. Mijn manier van werken kan eindeloos doorgaan in allerlei thema's.
Alles lijkt mogelijk.
Het is echter belangrijk om te bewegen en bewogen te blijven, te zoeken en
onderzoeken want afronding, stilstand en perfectionisme zijn dodelijk voor de kunst.


Mijn teksten maken de ready mades overbodig.
Ik doe nog een poging om het terug te draaien maar dat gaat niet.
De expo had deze week moeten zijn, het was 'mooi af ' , maar nu

moet ik een deel loslaten,
of laat ik de chaos zien als onderdeel van mijn ontwikkeling?

Chaos, veel, minder, minst.


Er is lef voor nodig om los te laten

Ik ga een nieuw tijdperk in met een scala aan mogelijkheden
tot het minimum beperkt

maar precies genoeg zeggend.